bordırınlaynları

"Beni tanırsın."dedim. "Hangi hayattan?"dedi. Sustum. Bir asal bedenin, kendinden başka kaça bölünebileceğini bilmediğim günlerdi. Vurgun yemeden yeterince derinleşemeyeceğimi öğrendiğimden beri, düşünmeyi bıraktım. Hayat bazen; sahilde yürürken oltasını savurmak üzere olan bir adamı beklemeye benziyor.Önce hızın kesiliyor, ardından; o kancanın burnuna yada dudağına takılmamasını umarak, güvenli bulduğun bir mesafeden olan biteni izliyorsun, tedirgin. "Rastlantısal bir güzellik, sürdürülebilir olamaz."dedi. Tevafuk ve tesadüf kavramlarını anlatmaya üşendim. -Anlatmakla anlaşılır- yanılgısına düştüm daha evvel. Başladığım cümleleri bitirmekten,tam ortasında vazgeçiyorum bu yüzden. "Ağlayan bir kadın gördüğümde,canım sıkılıyor.Kendimi sorumlu hissediyorum."dedim. Bir an için yüzüme baktı, ardından denize döndü tekrar. Sustu. Yüzüme neden bakamadığını anlamadım. Bir kadına böyle şeyleri sormamayı da anlatmayı tercih etmediğim bir nedenle öğrendim bir ara. "Ben Allah'ın basit bir kuluyum; başıma gelecek şeyleri merak etmeyi bıraktım, önüme konanı yiyorum." dedi. Bir tür hayat dersi verdiğini sanmış olmalı. Ardından yüzüme bakmadan; "Hakkını helal et!"dedi. Nedenini sormadım.